Rdzeniowy zanik mięśni
Osoby z rdzeniowym zanikiem mięśni powinny być rehabilitowanie nieustannie.
Rdzeniowy zanik mięśni to choroba uwarunkowana genetycznie, która może się pojawić w różnym wieku. Objawy, które mogą świadczyć o rdzeniowym zaniku mięśni, to między innymi osłabienie mięśni szkieletowych, ograniczenie ruchomości, podatność na infekcje, zwłaszcza dotykające układu oddechowego. Pojawić się może także skolioza oraz niewydolność oddechowa i krążeniowa. Rdzeniowy zanik mięśni przybiera cztery postacie w zależności od tego, na jakim etapie rozwoju ruchowego wystąpią pierwsze objawy.
Najgorsze rokowania są u dzieci. Postać wczesnodziecięca rdzeniowego zaniku mięśni objawia się ogólnym osłabieniem dziecka, jego wiotkością. Objawy są widoczne zaraz po urodzeniu lub też przed pierwszym rokiem życia. Postać młodzieńcza dotyczy dzieci i młodzieży. Na tym etapie rokowania poprawy są najlepsze, a długość życia pozostaje niezmieniona lub też nieznacznie tylko skrócona. Rdzeniowy zanik mięśni może wystąpić również u osób dorosłych. Jak dotąd nie ma leczenia farmakologicznego, które pomagałoby chorym na rdzeniowy zanik mięśni. Bardzo ważnym elementem leczenia jest rehabilitacja, zwłaszcza kinezyterapia i metoda integracji sensorycznej.
Dzięki szybkiemu wykryciu choroby i zastosowaniu odpowiedniej rehabilitacji chory może dłużej cieszyć się sprawnością fizyczną. Zastosowanie ma również leczenie chirurgiczne, polegające na korygowaniu zmian w kręgosłupie. Rdzeniowego zaniku mięśni nie da się wyleczyć, lecz można go spowolnić do tego stopnia, by chory mógł jak najdłużej cieszyć się sprawnością.